محدودیت­ ها و معایب موجود در هر یک از روش ­های پایدار سازی توده خاک سبب شده است تا در دهه ی اخیر، استفاده ی همزمان از چند روش مختلف در کنار هم در قالب یک سیستم مرکب ابداع و معرفی گردد. در این راستا، سیستم خاک مسلح شده ی ترکیبی به صورت تلفیقی از دو روش خاک میخ کوبی شده و خاک مسلح، ضمن اختصاص جایگاه مناسبی در میان روش های پایدارسازی، با استقبال گسترده ­ای مواجه شده است. عدم وجود شناخت کافی از عملکرد این سیستم نوظهور به خصوص در شرایط لرزه ­ای، ما را بر آن داشت تا در تحقیق حاضر ضمن ساخت 3 مدل فیزیکی g1 با ارتفاع یکسان و طول میخ­ های مختلف بر روی میز­لرزه و همچنین 10 مدل عددی با مقادیر متفاوت از ارتفاع دیوار و طول المان تسلیح، به بررسی عملکرد لرزه ­ای این سیستم در قالب مرزهای سطوح عملکرد، اشکال گوه گسیختگی، بزرگ نمایی شتاب و تغییر مکان های افقی در شرایط لرزه­ای مختلف پرداخته شود. نتایج به دست آمده حاکی از ورود سیستم به فاز پلاستیک و آغاز تشکیل گوه گسیختگی به ازای تغییر مکان های افقی نرمالیزه شده (∆x/H) 0/55 الی 1/10 درصد و 5/0 الی5/6 درصد می­ باشد. همچنین مشاهده شد که گوه گسیختگی احتمالی به صورت ترکیبی از یک سطح منحنی با تقعر رو به پایین و یک سطح مایل با نقطه تلاقی مشخص می ­باشد. رشد ناگهانی 26 تا 33 درصدی تغییر شکل های افقی سیستم ضمن عبور از مرز رده ی طولی H 0/8 در خلال کاهش طول المان های تسلیح صحت توصیه­ های آیین ­نامه FHWA را در خصوص انتخاب 0/7H به عنوان طول بحرانی المان های تسلیح در شرایط لرزه ­ای تأیید کرد. از سوی دیگر، کاهش تأثیرپذیری تغییر شکل های سیستم مرکب سری از تغییرات طول المان تسلیح، شتاب پایه و CAV در خلال افزایش ارتفاع سیستم نشان داد که انتخاب طول المان های میخ و المان های تسمه در سیستم مرکب سری به صورت ضریبی یکسان از ارتفاع کل سیستم می­ تواند به عنوان یک چیدمان کارآمد معرفی گردد.

در این تحقیق با بهره گیری از منحنی های شکنندگی به بررسی رفتار لرزه ای دیوار خاک مسلح پشت به پشت به روش احتمالاتی پرداخته و اثر طول همپوشانی تسمه فلزی بر میزان آسیب پذیری این نوع دیوارها بررسی می شود. بدین منظور دیوار خاک مسلح پشت به پشت با نرم افزار تفاضل محدود FLAC2D شبیه سازی شده و با مدل فیزیکی میز لرزه اعتبار سنجی شده است. سپس با استفاده از نتایج تحلیل غیر خطی فزاینده، منحنی های شکنندگی به روش تحلیلی برحسب معیارهای شدت PGA و PGV تحت زلزله های حوزه دور و نزدیک استخراج شده است. نتایج به دست آمده علاوه بر فراهم نمودن امکان پیش بینی احتمال آسیب پذیری دیوار در شدت های مختلف لرزه ای، حاکی از آن است که افزایش طول تسمه ها از مقدار 0.65 به 0.85 ارتفاع دیوار (افزایش طول همپوشانی از 0.3 تا 0.7 ارتفاع دیوار) تا 35 درصد در حوزه دور از گسل و تا حدود 50 درصد در حوزه نزدیک گسل، احتمال آسیب های لرزه ای این نوع دیوارها را کاهش می دهد.

در این تحقیق، در راستای اصلاح روش شبه استاتیک بر مبنای عملکرد لرزه ای سیستم مرکب سری به عنوان یک سیستم نوظهور، سعی شده تا ضریب شبه استاتیک به عنوان تابعی از پارامترهای اصلی زلزله نظیر پریود غالب، شتاب بیشینه و سرعت مطلق تجمعی، ویژگی های ژئوتکنیک در قالب شرایط ساختگاهی و سطوح عملکرد سیستم معرفی گردد. به این منظور، با تکیه بر نتایج مطالعات عددی در قالب سطوح عملکرد سیستم مرکب در شرایط لرزه ای و ژئوتکنیک مختلف و تعیین ضریب شبه استاتیک معادل هر یک از مدل های عددی مورد مطالعه با استفاده از آنالیزهای تعادل حدی، به ارائه ضریب شبه استاتیک معادل با سطوح عملکرد پرداخته شده است. نتایج حاصل در قالب تقسیمات ساختگاهی و لرزه ای مطابق با آیین نامه 2800 ایران و به صورت مجزا ارائه شده است که بیانگر تاثیر چشمگیر نوع ساختگاه و شرایط لرزه ای بر انتخاب ضریب شبه استاتیک معادل با سطوح عملکرد می باشد.

این مقاله به بررسی جزئیات مدل سازی دیوار حائل خاک مسلح ژئوگریدی با استفاده از نرم افزار اجزای محدود به صورت کرنش مسطح و در فضای دو بعدی پرداخته است. در این تحقیق، در مدل سازی رفتار خاک از مدل موهر- کولمب استفاده شده است و مدل رفتاری لایه های ژئوگرید نیز به صورت الاستیک خطی در نظر گرفته شده است. به منظور اعتبارسنجی مدل، از داده های حاصل از سنسور گذاری در یکی از دیوار های پروژه ای در توسان ایالت آریزونا در آمریکا استفاده شده است. کرنش های افقی در لایه های ژئوگرید و کرنش های قائم و افقی خاک در ارتفاع های مشخصی از این دیوار با استفاده از نرم افزار محاسبه شده اند. نتایج عددی تطابق خوبی با نتایج واقعی اندازه گیری شده دارند. در ادامه، با تغییر چیدمان لایه های ژئوگرید و تغییر طول این لایه ها، میزان جابه جایی راس دیوار و بیشینه نیروی ایجاد شده در لایه های ژئوگرید مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که با تغییر طول و فاصله بین لایه ها می توان به طراحی اقتصادی تری نسبت به نتایج حاصل از روش تعادل حدی دست یافت. همچنین، این نتیجه به دست آمد که لایه-های زیرین ژئوگرید نسبت به سایر لایه ها بیشترین تاثیر را در جابه جایی راس دیوار دارند و از این رو طراحان باید در این قسمت از تعداد لایه های بیشتری استفاده کنند. این تحقیق نشان می-دهد که روش اجزای محدود روش مناسبی برای مدل سازی دیوار های حائل خاک مسلح، پیش-بینی رفتار آنها و رفع نواقص داده های حاصل از سنسور گذاری است.

روی آنتروپی چند مقیاسی (MSE) یک راهکار بسیار سودمند جهت تعیین پیچیدگی سری های زمانی تصادفی می باشد. ما در این مقاله با معرفی یک روش جدید بر پایه آنتروپی چند مقیاسی تحت عنوان "پیچیدگی چند مولفه ای" (MCC) به تحلیل سری های زمانی فواصل ضربان قلب (RR) پرداخته و تمایز قابل توجهی را بین قلب سالم و قلب سکته کرده (CHF) نشان می دهیم.

مدولاسیون پالس کد تفاضلی یا DPCM، نقش مهمی را در سیستم های مخابراتی ایفا می کند. در این مقاله بر اساس مطالعه نظری به عمل آمده در شبیه سازی سیستم DPCM، طراحی درجه پیشگوکننده و کوانتایزر بهینه به نحو مطلوبی انجام گرفته است. به جای کدگذاری مستقیم سیگنال، سیستم DPCM تفاضل بین سیگنال ورودی و سیگنال خروجی پیشگو را کدگذاری می کند. اختلاف حاصله از دو سیگنال، از نظر مقدار خیلی کوچک بوده و با تعداد بیت های کمتری می تواند کوانتایزه شود. در طراحی پیشگو، الگوریتم لوینسن - درباین و در تعیین سطوح کوانتایزر، روش کلاسیک و روش لوید به کار گرفته شده است. در عمل هر کدام از روش های به کار رفته از ویژگی های متفاوتی برخوردار می باشند.  DPCMطراحی شده دارای کمترین تعداد بیت های لازم برای انتقال داده های ECG می باشد. در این مطالعه از طریق کوانتایزر دوبیتی در حالت عادی و سه بیتی در حالت کوانتایزر بهینه و پیشگوی درجه 2، نتیجه مطلوبی در پردازش سیگنال ECG حاصل شده است.